Budgetten voor minima moeten weer bijgesteld

De gemeenteraad spreekt volgende week over het Armoedebeleid. Een goed beleid zorgt ervoor dat mensen en kinderen in een huishouden met een (zeer) laag inkomen mee kunnen blijven in de maatschappij en dat schulden worden voorkomen.
Het Nibud heeft berekend dat een gezin alleen kan rondkomen wanneer gebruik wordt gemaakt van de beschikbare voorzieningen. Dan is het zorgelijk wanneer geconstateerd wordt dat in Ridderkerk er relatief weinig gebruik van wordt gemaakt. De informatie over deze voorzieningen is moeilijk te vinden, ook zijn de regels fors en worden ze te rigide toegepast. In Ridderkerk hebben we een winkel met voorzieningen maar de deur gaat steeds maar op een kiertje open. Dat is goed voor de gemeentelijk financiën, maar niet voor de huishoudens met een laag inkomen.

Zuinigheid troef
Ridderkerk is een rijke gemeente die in de laatste jaren verschillende budgetten voor de minima naar beneden heeft bijgesteld. Dat geld ging dan naar de algemene pot. Men wilde niet nadenken – ook al was het crisis – of het geld misschien op een andere manier of voor een bredere doelgroep ingezet kon worden. Er bleef in Ridderkerk 1,2 miljoen over op het sociale domein. Naast een bestaand spaarpotje van 1 miljoen. Het rijk heeft inmiddels weer extra gelden toegezegd en Ridderkerk krijgt daarvan altijd meer dan bijvoorbeeld Barendrecht of Albrandswaard.
Opvallend zijn dan ook de uitspraken dat er geen geld is voor gratis OV voor (oudere) minima, voor zwemlessen voor kinderen, of voor het optrekken van de grens voor bijzondere bijstand van 110% naar 120%, zoals in Barendrecht en Albrandswaard is gebeurd.

Complexe regelgeving
In het voorgestelde beleid wordt gehamerd op zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid. Dat is goed en duidelijk voor de niet-willers. En tegelijkertijd wordt er weinig rekening gehouden met de niet-kunners of de mensen die de weg niet (meer) kunnen vinden in de complexe maatschappij. De Nationale ombudsman gaf al aan dat veel zogenaamde fraudegevallen met uitkeringen voortkwamen uit te complexe regelgeving waarbij een foutje snel is gemaakt. Hij gaf aan dat er vaak geen opzet in het spel is. Daarom moet een gemeente voorzichtig zijn met het opleggen van een boete en het inhouden van een deel van de uitkering. De vaste lasten gaan immers wel door, de schulden lopen makkelijk op en kinderen moeten eten.
Van mensen met een laag inkomen wordt veel gevraagd in houding en gedrag. En dat mag je ook van de gemeente verwachten. De gemeente kan zelf een aantal dingen verbeteren om niet onnodig bij te dragen aan stress in de huishoudens en oplopende schulden. De inzet van het bedrijf Investiga zou dan ook heroverwogen moeten worden. Oordeelt u zelf maar en bekijk de aflevering van De Monitor over dit bedrijf.

Arianne Ripmeester,
fractievoorzitter PvdA